SOWA OPAC : Miejska Biblioteka Publiczna w Ostrowcu Świętokrzyskim

106151

Książka

W koszyku

oceń

Niewolnica / A. M. Chaudiere. - Wydanie 2. - Warszawa : Warszawska Firma Wydawnicza, 2013. - 565 stron ; 21 cm.

Autor

Chaudière A. M. Autor

Forma i typ

Książki. Proza.

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Gatunek

Powieść Fantastyka Powieść erotyczna

Powieść zawiera wątki erotyczne. Piękna kobieta i dwaj niebezpieczni, kochający ją do szaleństwa mężczyźni. Arina – zniewolony mag, Azarel – Mag Aszarte i Severio – Gwardzista Akademii Morza Deszczów… Związki, które nie mają prawa przetrwać. Uczucie, które nie powinno się narodzić. Ludzie, którzy nie mogą się spotkać. „Niewolnica” to napisana z niebywałym rozmachem historia o miłości, zdradzie, sile przyjaźni, kobiecości, magii, nienawiści, seksie, dorastaniu, przeznaczeniu. Czytelnika całkowicie pochłonie świat magów, wampirów, czarownic, a także niewolników i ich panów. To całkiem nowy świat, nowy niewolniczy porządek, uprzedmiotowienie i zniewolenie, ludzkie pragnienie władzy nad drugim człowiekiem, sprawdzenia, na ile można upodlić i jak czerpać z tego przyjemność… To czas zakazanych uczuć i silnych emocji. Niespodziewane zwroty akcji, a także sugestywna fabuła wciągają tak bardzo, że ma się ochotę nieustannie śledzić losy bohaterów. A.M. Chaudiere wykreowała świat, którego nie chce się opuszczać.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Filia nr 1

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82-3 (1 egz.)

Recenzje:

„Niewolnictwo to pojęcie na szeroką skalę zakreślone. Wszyscy jesteśmy zniewoleni, czy nam się to podoba czy nie. Niewolnicy innych. Niewolnicy przewrotnego losu. Niewolnicy własnych błędów. Niewolnicy czynów. Myśli. Niewolnicy przeszłości. Niewolnicy stagnacji. A nawet lenistwa. Próżności.” „Niewolnica” trafiła do mnie całkiem przypadkowo przez moją bezgraniczną ciekawość, dotyczącą różnych opinii na jej temat. (...) Jedni uważali tę książkę za niesamowite arcydzieło, drudzy nieco ją krytykowali, toteż zaintrygowany zapragnąłem ją przeczytać. Przyznaję, że szczerze cieszyłem się, że książka do mnie trafi, jednak szkoła i prywatne sprawy trochę mi przeszkodziły, toteż nie mogłem „pożreć” jej od razu, a uwierzcie mi, walczyłem z tym stosunkowo długo. Lekturę ukończyłem dopiero w Wigilię i niepodważalnie spotęgowała ona moją magię świąt. Cóż, babcia, widząc mnie pogrążonego w lekturze, stwierdziła, że będę czytał cały przyszły rok. Ja zaś ucieszyłem się z tego i odpowiedziałem jej: „Jeżeli mam czytać takie książki cały przyszły rok, to jestem za!”.
„Niewolnica” to powieść autorki A.M.Chaudiere, Polki, która z wykształcenia jest architektką krajobrazu. Uważam, że niezaprzeczalnie kobieta ta ma niezwykły talent, którym, ku mojej uciesze, podzieliła się z nami w formie wspaniałej książki, o której nie da się zapomnieć. Według mnie „Niewolnica” na pewno znalazłaby wielkie poparcie za granicą i z pewnością podbiłaby serca wszystkich lubujących się w fantastyce z dodatkiem pikanterii. Wydaje mi się, iż jest nawet lepsza od niektórych „wychwalanych” powieści, które stoją na czele międzynarodowych zestawień książkowych. A czemu tak myślę? Przekonajcie się.
„Piękna kobieta i dwaj niebezpieczni, kochający ją do szaleństwa mężczyźni. Arina – zniewolony mag, Azarel – Mag Aszarte i Severio – Gwardzista Akademii Morza Deszczów… Związki, które nie mają prawa przetrwać. Uczucie, które nie powinno się narodzić. Ludzie, którzy nie mogą się spotkać. „Niewolnica” to napisana z niebywałym rozmachem historia o miłości, zdradzie, sile przyjaźni, kobiecości, magii, nienawiści, seksie, dorastaniu, przeznaczeniu. Czytelnika całkowicie pochłonie świat magów, wampirów, czarownic, a także niewolników i ich panów. To całkiem nowy świat, nowy niewolniczy porządek, uprzedmiotowienie i zniewolenie, ludzkie pragnienie władzy nad drugim człowiekiem, sprawdzenia, na ile można upodlić i jak czerpać z tego przyjemność… To czas zakazanych uczuć i silnych emocji. Niespodziewane zwroty akcji, a także sugestywna fabuła wciągają tak bardzo, że ma się ochotę nieustannie śledzić losy bohaterów. A.M. Chaudiere wykreowała świat, którego nie chce się opuszczać.” Muszę przyznać, że początki książki były dosyć trudne do przebrnięcia. Natłok niektórych informacji i zadatkowe rozpoczęcie powieści trochę mną wstrząsnęły i nieco zdezorientowały, jednak czym bardziej zagłębiałem się w tajemniczym świecie, tym wszystko stawało się jaśniejsze i bardziej przejrzyste. „Niewolnica” otwiera przed swoim czytelnikiem drzwi do nowego świata, dosyć drastycznego, ale jednak na tyle zagadkowego, że nie sposób się od niej oderwać. Lawina wspaniałych uczuć i niespotykani, intrygujący bohaterowie działają jak magnes i potęgują czytelniczą ciekawość, toteż „aż” 565 stron zamienia się w „tylko” 565 stron.
„Niewolnica” to nie tylko historia losu Ariny, ale także ukazanie istoty miłości z całkiem odmiennego punktu widzenia. Z jednej strony główna bohaterka została przedstawiona jako nałożnica, która całkiem przypadkowo zakochuje się w swoim ciemiężycielu. Zaś z drugiej strony ukazano delikatne, majestatyczne uczucie, rodzące się pomiędzy przyjaciółmi. Autorka „Niewolnicy” zadbała dosłownie o wszystko, toteż sprawnie „przyprawiła” powieść dodając jej pikanterii i wielu miłosnych scen. Kiedyś z ciekawości sięgnąłem po „50 twarzy Greya” i przyznaję, że w zestawieniu z „Niewolnicą” wypada stosunkowo… marnie. Cóż, może jestem za młody, może nie potrafię zrozumieć fenomenu tejże książki, ale przecież każdy ma własne zdanie. Czyż nie? Wiem, że seria ta znalazła ogromne zainteresowanie wśród ludzi z całego świata, lecz do mnie po prostu nie dotarła. „Niewolnica” to dopiero niezapomniana przygoda! Oczywiście 565 stron to nie tylko sceny miłosne opisane z innej, bardziej uczuciowej perspektywy, ale także wspaniałe i interesujące opisy nowego świata, który poznaje się od podszewki. Wcześniej wspominałem, że autorka jest architektką krajobrazu. Cóż, uważam iż ma to swoje odzwierciedlenie w powieści, co działa oczywiście na korzyść. A.M. Chaudiere dbając o takie szczegóły jak opisy krajobrazów, domów i miast, sprawiła, że owe obrazy zaczynają samoistnie pojawiać się przed oczami czytelnika, co jest doprawdy magiczne.
Kolejnym ważnym odniesieniem jest sprawa dotycząca magii. Przyznaję, że gdy słyszę to słowo, to od razu nasuwa mi się na myśl wyłącznie Harry Potter. Cóż, w wielu książkach jest nawiązanie do serii J.K. Rowling, co naprawdę piecze w oczy. Natomiast autorka odniosła się do sprawy czarowania całkiem inaczej. Istną magię z Hogwartu zastąpiła całkiem nową, równie ciekawą i interesującą. Zaskoczyło mnie to, niemniej jednak było to pozytywne zaskoczenie, aczkolwiek nie sposób tego opisać, bo każdy musi to zobaczyć i doznać tego sam.
W książce bardzo spodobała mi się również zmiana narracji. Z trzecioosobowej niezauważalnie i płynnie przechodziła w pierwszoosobową. Mogłoby się wydawać, że jest to dosyć chaotyczne, lecz to tylko błędne spostrzeżenie. Narracja zyskała dzięki owym zmianom swego rodzaju dynamizm, co rzadko się zdarza i książka nie jest przez to monotonna. „Niewolnica” również nie jest tą pozycją, którą można przewidzieć od początku do końca. To książka, która intryguje z każdą stroną i w ogóle nie nudzi, a kiedy miałbym wskazać minusy tejże powieści, to nie mógłbym znaleźć choćby jednego.
„Niewolnica” działa na czytelnika jak tabletka, która przenosi do innego świata, niezwykle manipuluje wyobraźnią i uzależnia. Jest jedną z tych książek, które wirują umysłem i są niezwykłą przygodą godną zapamiętania. Myślę, że każdy znajdzie w „Niewolnicy” coś dla siebie. Dla mnie jest ona po prostu doskonała. Polecam!